Laatst Keniaanse blog…

Zo dit is mijn laatste Keniaanse blog alweer! Wat een bijzondere, emotionele en gave stage was dit! 15

weken in Kenia geweest en ga nu bijna weer naar huis. Dinsdag 16 december sta ik weer op Schiphol. Heb wel weer intens veel zin om mijn vrienden en familie weer te zien en om weer in Nederland te zijn. Ik ben ook erg trots op mezelf dat ik hier 15 weken heb gewoond, gewerkt en geleefd heb en dat allemaal alleen. Was natuurlijk wel met mijn maatje Loes en heb hier mensen leren kennen maar er was niemand die ik al kende. Weet nog goed toen ik hier aan kwam dat ik dacht jemig waar ben ik aan begonnen en wat dacht ik dat ik dit leuk zal vinden hahaha. Gelukkig heb ik mezelf door de eerste moeilijke weekjes heen gewerkt en ben ik niet naar huis gegaan want heb zo veel gezien en mee gemaakt zoals jullie in mijn blogs hebben kunnen lezen. Het is toch wel echt heel anders om hier echt te zijn, je hoort of leest natuurlijk verhalen over stage’s in het buitenland en dat leek me altijd erg gaaf om te gaan doen maar dat ik het echt ging doen had ik toch nog niet verwacht. Ik raad het iedereen aan om een stage te doen in een land zoals Kenia, je leert intens veel, over jezelf, je studie, verschillende culturen en je gaat het echt waarderen hoe het in Nederland is.

Zal ik nu mijn verhalen over mijn laatste stage weekjes maar beginnen hihiii…

Dit blog ga ik iets anders schrijven dan mijn vorige blogs, ik doe nu niet meer per week wat vertellen. Dit is omdat ik veel hetzelfde heb gedaan wat wel heel interessant is maar ik hoef niet 6 keer hetzelfde te typen hahaa word ook een beetje saai om te lezen.

De laatste 4,5 stage weekjes heb ik doorgebracht op de MCH. Het plan was eigenlijk dat ik hier 2 weekjes heen ging en dan nog 2,5 week naar de kinderafdeling maar daar was ik 2 dagen en ik kon het niet meer aan. Het was daar zo intens druk, vol en vies. Er waren heel veel studenten waardoor ik eigenlijk niets kon doen op de afdeling behalve de controles (temperatuur en hartslag). Hier voelde ik me niet goed bij want op de MCH konden ze me heel goed gebruiken en kon ik ook echt helpen en iets betekenen dus na een kort gesprekje kon ik weer terug! Joepie!

De MCH,   Op de MCH heb je heel veel verschillende dingen :

Het begint buiten hier worden de kinderen elke maand tot ze 5 jaar zijn gewogen en gemeten, als ze nog niet kunnen staan worden ze binnen gewogen. Dit word allemaal opgeschreven in een boekje die de moeders altijd mee moeten nemen. Hier worden ook de vaccinaties in opgeschreven. Als het kind ziek is is dat hier ook in terug te lezen, een heleboel. Buiten worden ook zwangere moeders gecontroleerd, het gewicht en de bloeddruk. Hierna gaan de moeders naar binnen, ik leg hier onder uit waar de zwangere moeders en moeders met kinderen allemaal heen kunnen gaan.

    ( hier heb ik mezelf ook 15 weken, elke week gewogen. was altijd wel grappig al de moeders staarden me dan aan hahahaa.)

Dan als de kinderen gewogen en gemeten zijn komen ze naar binnen, eerst gaan ze naar de rechter kant (zie foto). De baby’s die nog gewogen moeten worden, worden eerst uitgekleed want ze hebben meestal 18 lagen kleding aan hahaaa. Dan zit er een achter de tafel een diëtist en een verpleegkundige. Het kind word gecontroleerd of het goed groeit en of het het juiste gewicht heeft. Ze kijken hier ook of ze vaccinaties moeten, als dit het geval is gaan de moeders met het kind naar de vaccinatiehoek (helemaal rechts op de foto) Hier worden baby’s gevaccineerd voor een heel veel dingen, op de foto zie je wat de kinderen krijgen en wanneer ze dit krijgen.

      

Als de kinderen niet gevaccineerd hoeven worden of nadat ze zijn gevaccineerd gaan ze naar de linker kant van de foto. Hier zit een arts en als die controleert de kinderen. Als de kinderen heel ziek zijn worden ze naar de kinderafdeling gebracht, de voorgeschiedenis word op de mch gedocumenteerd omdat het op de afdeling veel te druk is hiervoor. Er word op de mch ook bij elk kind die naar de kinderafdeling gaat een infuus geprikt.

Dan binnen heb je verschillende ruimtes, een ruimte waar de moeders met kinderen heen gaan als het kind onder of overvoed is (overvoed heb ik nog nooit gezien maar ondervoed wel vaak) dan word er gekeken of de borstvoeding wel of niet goed gaat en wat anders het probleem kan zijn. In die zelfde ruimte heb je ook een hiv hoek, hier worden de moeders, kinderen en vaders ( vaders maar heel soms die willen vaak niet mee) getest op hiv.

Zelf heb ik ook een HIV test gedaan en deze was (gelukkig) negatief, het was niet dat ik bang was HIV te hebben maar was wel benieuwd hoe het te werk ging. Ze nemen een druppeltje bloed van je af doen het op dit — zie foto. En dan komt er binnen 15 minuten een uitslag, 2 streepjes dan heb je het en 1 streepje dan heb je het niet. Als de test positief is word er een soort zelfde 2^e test gedaan om het zeker te weten.

     

Als de hiv test positief is dan worden ze doorgestuurd naar de hiv kamer, hier ben ik zelf niet geweest maar ik weet dat ze hier medicatie en voorlichting krijgen over HIV. Ze worden hier ook om de zoveel tijd gecontroleerd en in de gate gehouden. Vaak word er sterk aangedrongen dat de vader ook een HIV test krijgt omdat veel mannen hier meerdere vrouwen hebben en het dus weer kan door geven. Als de vader het heeft kan hij hier ook geholpen worden met medicatie. Maar helaas komen de meeste vaders niet mee.

Er is ook een kamer die Familie planning heet hier kunnen moeders heen als ze niet opnieuw zwanger willen worden. De kunnen hier de pil krijgen, condooms (mannen en vrouwen condooms), een spiraaltje of een soort buisje wat in de arm word gedaan en dan kan de moeder 3 tot 5 jaar niet zwanger worden. Hier word ook voorlichting gegeven aan de moeders.

       

Je hebt ook nog de kamer waar zwangere moeders heen gaan hier word de baby gecontroleerd, of de ligging goed is en of er een hart slag is. De moeder krijgt hier ook antimalaria tabletten en komt elke maand terug tot de bevalling er is.

In de weken dat ik op de MCH was ben ik vooral bij de vaccinatie hoek geweest, hier stond ik dan vaak alleen alle kinderen te vaccineren. Vond het erg leuk om te doen en de reacties van de kinderen zijn ook erg leuk. Sommige kinderen vonden mij vooral erg eng en hadden hierdoor helemaal niet opgemerkt dat ze ook gevaccineerd werden (voor als bij de wat ouderen). De kleinste gingen vaak lachen als er een wit hooft boven hun hing en eerst vinden ze het dan leuk tot je een naald in hun been steekt. Het was soms ook wel lastig want sommige moeders spraken geen Engels dus dan was het uitbeelden wat ik ging doen of een collega vragen om het uit te leggen. Maar meestal kwam ik er wel uit. Je merkt wel dat je er met de dag handiger in word, het vaccineren. Je krijgt echt je manier er in en zo gaat het vaak soepel en kunnen de moeders snel weer door. Op een dag vaccineerde ik ongeveer 20/30 kinderen was altijd goed druk! Maar dat is lekker ben je lekker bezig. De meeste kinderen krijgen: polio ( dit zijn 2 druppeltjes in de mond) rota virus ( dit is een soort tutje wat je in de mond doet en dan zuigen de meeste kinderen het op) dan in de linker bovenbeen krijgen ze DTP-HepB-HIB en dan in de rechter bovenbeen krijgen ze pneumokokken. En ik gaf ook mazelen, dit gaf ik in de rechterbovenarm van het kind. Ik gaf de kinderen natuurlijk de vaccinaties om het te voorkomen en gaf ze niet de ziektes…..

 –> Mazelen    –> polio.

  –> Rota Virus    –>pneumokokken

 –>DTP-HepB-HIB

        

Terwijl ik daar werkte kwamen er soms ook moeders met kinderen die echt heel ziek waren, dan hadden ze epileptische aanvallen en hele hoge koorts. Dan word er wel snel gereageerd door de verpleegkundige en het kind word direct uitgekleed en krijgt medicatie om de aanvallen te stoppen. De moeders zijn erg emotioneel en hebben echt erg zwaar maar ik merk toch wel dat ze niet veel steun krijgen van verpleegkundige of andere. Ze komen ook vaak alleen er is geen familie bij.

Ik heb ook meegelopen op de kamer waar de zwangere moeder worden gecontroleerd, dit was ook erg interessant, ik kan nu met de hand meten hoeveel weken iemand zwanger! Het was soms wel heftig om te zien want en kwamen best wel veel moeders binnen die malaria hadden. Ze zijn dan echt erg ziek en mager, ze worden dan naar de afdeling gebracht om weer op krachten te komen en om de malaria te verhelpen. Ik heb veel moeders gezien die erg mager waren en hierdoor was het kind ook erg klein. En dan hoor je ook dat het hun 6 kind is, dan denk je wel jemig hoe gaat ze dit doen… Moeders krijgen hier vaak heel veel baby’s 6,7 of soms wel 12, 13. Als iemand maar 2 kinderen wil krijgen is dat best bijzonder hihii, terwijl je dat in Nederland toch het meeste ziet. Moeders gebruiken vaak ook geen voorbehoedsmiddelen en worden hierdoor snel en vaak zwanger, soms als het andere kindje net een half jaartje is zijn ze opnieuw zwanger.  Op de MCH werkte heel veel super leuke collega’s, dus het was hier altijd erg gezellig!

    

Toen mijn laatste weekje heb ik nog een dag op de eerste hulp gewerkt en een dagje op de gipskamer, het plan was dat ik ook nog naar de operatie kamer ging. Dit ging helaas niet door want er was een machine kapot en er waren al een week geen operaties. Toen ik bij de maturnity was ben ik wel 3 keer mee geweest voor een keizersnede dus ben er wel geweest en heb gezien hoe ze te werk gaan.

Ik ging eerst naar de eerste hulp, jemig wat een heftige dag! Ik kwam daar aan en kreeg een rondleiding, en komen hier mensen die een ongeluk gehad hebben om hulp te krijgen of een paar weken na het ongeluk om te kijken of het goed gaat. Mensen die medicatie moeten krijgen kunnen dat hier ook laten doen, er worden wonden verbonden want de meeste mensen gaan hier niet voor naar een afdeling. Hoe groot de wond ook is ze gaan naar huis en komen dan meestal elke 3 dagen 1 keer terug om het opnieuw te laten verbinden. Als mensen astma aanvallen hebben komen ze ook hier om medicatie te krijgen, de meeste mensen hebben niet een pufje of iets anders zoals in Nederland. Dus als ze een aanval hebben moeten ze eerst naar het ziekenhuis komen en dan krijgen ze pas hulp.

Mijn dag:

Ik kreeg eerst de rondleiding en toen begon het direct, eerst kwam er een man binnen die een wond had op zijn been door een ongeluk met de motor. Deze wond was echt groot en bijna tot op het bot, de doen er dan Betadine op en verbinden het weer met een soort van gaasje en na 3 dagen kan die weer terug komen. Het verband na die drie dagen ziet er echt niet meer uit, is heel vuil en zit vaak helemaal niet meer goed over de wond. Hoe de wonden hier genezen is mij een vraag maar het lukt ze toch.Toen kwam er een vrouw binnen die best in paniek was maar gewoon liep, ze ging op een bed liggen en de arts ging kijken wat er aan de hand was. Ik stond om de hoek en de arts komt naar me toe en zegt: kom kijken dit heb je waarschijnlijk nog nooit gezien, dus ik vraag oow wat is het dan zegt die oow dat zie je zo wel…. Dus ik mee en loop naar de vrouw toe en tussen haar benen ligt een mensje, dood. Het was een miskraam van een kindje van 12 weken, het was al echt een baby’tje. Het was heel heftig om te zien! Toen ging de moeder naar de afdeling omdat de placenta er nog uit moest. De verpleegkundige vraagt aan de moeder of ze het kindje mee naar huis willen nemen en dit willen ze. Dus de baby word in de doek gestopt die de moeder om had en zo gaat het kindje mee….

Na deze shock kwam een kindje binnen die het been tot aan de heup in een soort van verband gips had, heup was uit de kom geweest en nu zat er nog een wond op de knie, deze moest opnieuw verbonden worden, maar de wond was erg opgezwollen en dik. De verpleegkundige zegt niets tegen het kind en begint me toch op de wond te drukken. Er kwam erg veel pus uit dus het was wel nodig, maar het kindje begon te huilen en de de moeder zegt tegen het kind, hou je muil! Ik dacht jemig, vond dat het kindje al super brave was en had het niet gekund hahahaa. Hierna werd er een man binnen gebracht die getild werd door 2 andere mannen, de man was aan het schuimbekken en was buiten bewustzijn. Hij kreeg een infuus en ze lieten hem gewoon liggen pas na een half uur ging er een arts kijken hoe het ging met de man. Wat de man uiteindelijk had weet ik niet want hij is naar de afdeling gebracht voor die weer bij was. Er waren ook nog 4 mannen die binnen kwamen om hechtingen te laten verwijderen.

Toen in de middag kwam er een man binnen die intens veel bloed had overgegeven, voor de deur dus ging even kijken. Het was echt heel veel, dit was de eerste keer dat ik Keniaanse verpleegkundige heb zien rennen, snel een infuus er in en de man naar de afdeling om verder geholpen te worden. Er was een collega die zegt tegen mij, heel serieus: Deze man heeft waarschijnlijk ebola dus kom maar niet te dicht in de beurt. Ik vraag ben je serieus, hij ja en hij leek zo serieus. Na ongeveer 10 minuutjes (ik had echt zo iets ik ga weg hier, blijf hier geen minuut langer hahahaa) beginnen de verpleegkundige te lachen en zeggen ze tegen me dat het een grapje was. Ik was me de pleuris geschrokken maar was wel grappig… Er was ook nog een man binnen gekomen met een intens vieze wond, er liepen allenmaal beestjes in en de lucht oow kan er bijna weer van over m’n nek gaan.. hij was psychisch ook helemaal niet goed en had geen geld. We hebben de wond opnieuw verbonden en toen ging die weer weg, waarschijnlijk komt deze man nooit meer terug en word de wond alleen maar groter en groter.

Heb ook een dagje op de gipskamer meegelopen, dit vond ik super interessant. Er kwam een man binnen die een week geleden een motor ongeluk gehad had maar toen geen geld had om zijn arm in te laten gipsen, er zaten zoals je op de foto kunt zien 2 breuken in. Er werd behoorlijk aan getrokken, gips omheen gedaan en hij kon weer gaan. Er kwam ook een kindje binnen die haar arm gebroken had, hier moesten ze weer hard aan trekken en het meisje schreeuwde het uit van de pijn. Zat hier helemaal alleen, was zo zielig. Toen het gips er omheen zat kwam de vader aanlopen en ging ze er snel vandoor, snap ik hihii. Er was ook een vrouw met een gebroken teen maar hier deden ze niets mee, 3 weken niet op leunen en door.

           

        

Ik heb ook nog wat foto’s van het ziekenhuis gemaakt en zoals je kunt zien zijn het allemaal aparte gebouwtjes.

     

 — apotheek.

          

En toen was mijn stage in het ziekenhuis afgelopen, was een hele bijzondere en heftige tijd! Veel gezien en geleerd, veel leuke mensen leren kennen en vond het wel jammer om iedereen voor de laatste keer te zien.

Vanavond ga ik weer richting Nederland! Heb daar ook weer heel veel zin in hoor.. 15 weken is wel lang.

Misschien tot een volgend blog in een ander land dan maar weer.

Doegggggg.

            

Mzungu how are you?

Mzungu how are you? : Dit is wat alle kinderen roepen naar blanke mensen. Het betekend witte hoe gaat het? het antwoord hierop is: Het gaat goed!

Het is een lang blog maar erg leuk om te lezen!

 26, 27 en 28 september (weekend)

Dit weekend weer lekker gezwommen heerlijk! En ik ben naar de kapper geweest, was best sceptisch maar het is gelukkig allenmaal goed gekomen. Iedereen hier heeft kroes of nep haar, wat ze er in vlechten of naaien. Dan maken ze kleine vlechtjes en daar naaien ze dan het nep haar aan vast, vinden ze handig want dan hoef je het 4 weken niet te wassen. Als je wakker word zit je haar altijd goed. De vlechtjes zien er vaak wel heel mooi uit, ze zijn in allenmaal vormen gevlochten. Het proces van de vlechten maken duurt ongeveer tussen de 3,5 uur tot 3 dagen!

29, 30 september, 1, 2 oktober ( maandag, dinsdag, woensdag en donderdag)

De 1^e week op de maturnity, ik was erg benieuwd naar de afdeling. Ik wilde erg graag op deze afdeling gaan werken en hoopte er erg op dat het leuk en leerzaam ging worden!

Toen begon dag 1 ik kwam daar netjes op tijd en begon een praatje met de nacht dienst, ze zei tegen mij : pfff wat een drukke nacht, dus ik vraag wat dan? Zegt ze we hadden 8 bevallingen woow. Ik was benieuwd wat de dag mij ging brengen maar de hele dag dus gewoon geen 1 bevalling, wel een vrouw die bijna ging bevallen maar niet meer gezien.

Het is best een grote afdeling, je hebt 2 kamers met bedden waar de moeders liggen die in bevalling zijn, vrouwen waar iets mis mee is tijdens de bevalling (zoals hoge bloeddruk of pijn in de buik) en vrouwen die net een kind hebben gekregen. Als de moeders bevallen zijn moeten ze eigenlijk 24 uur blijven maar vaak gaan ze al eerder naar huis omdat het te druk is. Er zijn 16 bedden maar niet 16 vrouwen, op elk bed liggen vaak 2 of 3 moeders omdat het te druk is.

Tussen de 2 kamers met bedden heb je de kamer waar de moeders bevallen, hier staan 3 bedden naast elkaar met een gordijntje er tussen. In deze kamer is het soms net een lopende band, baby er uit hop volgende moeder. De moeder ligt in de grote kamer tot ze zelf voelt dat ze moet persen en dan kan ze naar de bavallingskamer komen

                      

De baby word wel in de gate gehouden, elk half uur word de hartslag van de baby gemeten en elke 4 uur word er een vaginaal onderzoek gedaan om te kijken of het water al gebroken is, hoeveel ontsluiting de moeder heeft en of er geen gekke dingen aan de hand zijn zoals een bloeding. De ligging van de baby word dan ook gecontroleerd.

Als de moeder verder in de bevalling is dan word de moeder om de 2 uur gecontroleerd. Dit word gedaan door de studenten, de verpleegkundige en de artsen.

Toen dag 2, ik was nog geen drie kwartier binnen en had mijn eerste 2 bevallingen er al op zitten. De eerste bevalling die ik gezien heb lag de moeder op de grond ja OP DE GROND. Bedenk je een hele vieze vloer (omdat deze maar een paar keer word schoongemaakt en iedereen loopt er over heen en als er bloed op de grond valt of andere soorten vocht laten ze dit gewoon liggen.) Dit was omdat ze even ging staan en toen ineens moest persen, ze wilde de baby boven de prullenbak uitpersen en iedereen spurt naar de moeder toe.Er was geen tijd meer om de moeder op bed te leggen dus hop op de grond en ze lag nog geen seconde en de baby was geboren.

De eerste baby waarbij ik de bevalling heb gezien!          –>      

Echt niet normaal allenmaal bloed op de grond en iedereen deed alsof het heel normaal was (vond ik niet). Als de baby geboren word word die op de buik van de moeder gelegd en de navelstreng word doorgeknipt. Dan laat de verpleegkundige of arts het geslacht van de baby zien aan de moeder en moet de moeder zeggen wat het is. Dan word de baby onder een soort van warmte lamp gelegd en gewogen. Dan kijkt niemand meer echt naar de baby om. Als het huilt en goed ademt is het goed. Dan gaan ze weer naar de moeder, word de placenta er uit gehaald niet met veel liefde en word de moeder van binnen eens goed schoon geragd. Ze gaan met gaas naar binnen en roeren het goed schoon, ziet er erg pijnlijk uit. Als de moeder gescheurd of geknipt is dan hechten ze de moeder, dit gelukkig wel met een verdoving.

Na het hele gebeuren zeggen ze tegen de moeder als ze erg vuil is, ga maar effe douchen en als ze wel oke is dan sturen ze der naar een bed. Als de moeder op bed licht word de baby pas naar haar gebracht. Ik vind het zo bizar, de moeder is net bevallen en hop doorgaan met het leven, gewoon lopen en zoek het maar uit. zo voelt het soms wel.

Die dag heb ik 5 bevallingen gezien en de laatste bevalling heb ik niet echt gezien want dit was in een tuc tuc.

  –> Dit is een tuk tuk ( deze foto is genomen toen m’n ouders er waren)

Er kwam net voor ik naar huis ging een tuc tuc aangereden en er werd gemeld dat er een moeder aan het bevallen was, iedereen dacht oow die komt wel naar binnen en dan helpen we der verder, dit was zeker niet het geval want ze begon te gillen en iedereen rent naar buiten. Toen kwamen we er achter dat de baby al geboren was, in de tuc tuc!! De hele tuc tuc vol bloed en iedereen kwam snel in actie, hup de navelstreng doorsnippen, en kijken of de baby oke is, die moeder er uit, nahja die lieten ze zelf naar binnen lopen en controleren of de moeder oke was. Ik liep naar buiten om te kijken hoe de tuc tuc er aan toe was maar die was al weer weg, het enige wat ik zag was een straaltje bloed op de grond waar de tuc tuc naar toe was gegaan! Ik vroeg aan de verpleegkundige of dit vaak gebeurde want het zag er niet naar uit dat iemand dit erg bijzonder vond, toen zei ze ja dit gebeurt best vaak. Ik dacht dit is toch niet normaal!

Woensdag weer 4 bevallingen gezien, en vandaag ging ik ook helpen. Als de navelstreng was doorgeknipt pak ik de baby aan en zorg ik er voor dat de baby oke is. Ik weeg de baby, maak het naambandje en pak de baby lekker warm in.

Vandaag ook mijn eerste knip gezien, de baby paste er echt niet door en de moeder stond op punt van scheuren, dus de schaar er in. Jemig wat is dat naar om te zien. Als de moeder een wee heeft knippen ze der zo open, hier kan ik nog niet zo goed naar kijken maar weet dat het nodig is. Het is beter voor de moeder en beter voor de baby! (daar moet ik dan maar aan denken).

Donderdag heb ik 5 bevallingen gezien en ondersteund, een van de bevallingen verliep niet goed. Het duurde veel te lang en de baby kreeg een zwakke hartslag.                                                                                                                                                       De moeder moest voor een keizersnede en ik wilde graag mee, dit kon! Joepie!

De voorbereidingen voor een keizersnede zijn, de moeder een goedkeuring laten ondertekenen, de moeder scheren en een katheter inbrengen. Als dat gedaan is is het hopen op ruimte in de operatiekamer want er is maar 1 operatiekamer dus het kan zijn dat deze al bezet is. Dat was gelukkig niet zo en op de brancard werd de moeder naar de operatiekamer gereden (dit gaat niet heel vloeiend want er zitten zo veel gaten in de vloer dat de moeder zich goed moet vasthouden om niet te vallen) daar aangekomen valt het stroom uit. Zonder stroom kan je niet opereren dus dat was wachten tot er weer stroom was. Na ongeveer een half uur was er weer stroom gelukkig en kon de moeder klaar gemaakt worden voor de operatie. In de operatie kamer is het echt wel schoon, 1^e plek in het ziekenhuis waarvan ik dacht oow hier is het redelijk proper! De moeder kreeg een gehele narcose en dan beginnen ze, ze snijden de moeder open, stoppen dan snel allenmaal gazen in de buik (omdat de darmen er anders uit kunnen vallen) dan trekken ze de vliezen open en word de baby er uit gehaald. Dan moet de verpleegkundige (die mee is vanuit de afdeling) de baby aanpakken en voor de baby zorgen. Aan het begin leek het goed te gaan met de baby maar toen stopte het met ademen, werd gereanimeerd en beademt. Na een paar minuutjes had de baby weer een hartslag en ademde weer, gelukkig! Het baby’tje was wel erg zwak en werd daarom naar de NBU(new born unit) gebracht om de baby goed in de gate te houden. De moeder word dan weer dichtgemaakt maar hier was ik niet meer bij ik ging met de verpleegkundige mee om de baby naar de nbu te brengen.

Was echt heel leerzaam om mee te maken en had echt geluk want er was een hele lieve arts die alles aan mij ging uitleggen stap voor stap en als ik iets wilde weten kon ik het gewoon vragen.

Wat een heftige eerste week zeg, zo veel meegemaakt en mega veel geleerd! Oowja en het bizarste vind ik nog wel dat de moeders alles alleen doen, er is geen familie bij dat is niet de bedoeling en veel moeders willen het zelf ook niet.

 3, 4 en 5 oktober. (weekend) 

Dit weekend weer lekker wezen zwemmen, en weer druk bezig geweest voor de komst voor mam en pap, nu gaat het snel. Heb ook lekker pannenkoeken gemaakt met een vriendin hier en filmpjes gekeken. Dit weekend moest ik ook mentaal bijkomen van al die bevallingen.

   Kinderen die spelen voor mijn deur, Gezellig!

6, 7, 8 en 9 oktober ( maandag, dinsdag, woensdag en donderdag)

Ik weet niet wat het is met de maandagen maar er zijn dan geen bevallingen hahaaa. Er kwamen vandaag 2 nieuwe meiden op de afdeling, ze komen uit Finland. Was wel gezellig en leuk om mijn ervaringen met hun te kunnen delen. Ze snappen heel goed hoe je je voelt en wat je van de zorg vind omdat het niet te vergelijken is met Nederland en dat was in Finland ook zo zeiden ze. Er was niet zo veel te doen die dag dus ik werd een soort van hun begeleider hahaaa, ik heb een rondleiding gegeven en alles een beetje uitgelegd.

Toen dinsdag was er 1 bevalling. Er waren wel veel vrouwen die opgenomen werden en als ze worden opgenomen doen de artsen, verpleegkundige of studenten altijd een vaginaal onderzoek en ze kijken naar de liggen en hartslag van de baby. Deze keer deed de arts het eerst en deed ik het daarna om te kijken of de moeder al ontsluiting had. De baby had een goede ligging (met het hooft naar beneden) en de moeder had 2 centimeter ontsluiting. Het is wel lastig te voelen want eerst dacht ik dat de moeder volledig ontsluiting had, dit was niet zo. Als je naar binnen gaat dan moet je nog een keer naar binnen en daar voel je dan hoeveel ontsluiting ze heeft (als ze al ontsluiting heeft). 1 vinger is 2 centimeter en 2 vingers dus 4 vanaf dan is het hoe verder je je vingers van elkaar kan houden hoe meer ontsluiting, en 10 centimeter is je vingers helemaal uit elkaar.

Woensdag was er weer een bevalling, gelukkig verliep deze weer goed en de baby en de moeder doen het top!.

Tijdens de lunch hadden loes en ik het over wat gebeurt er als er mensen overleiden hier… we wisten dat ze naar het mortuarium gingen van het ziekenhuis maar we hadden er niet echt een voorstelling van. Dus toen hadden wij het goede idee om langs te gaan en te vragen of we een rondleiding konden krijgen. Slecht idee natuurlijk.

Wij naar het mortuarium office en er zat een man, wij uitleggen dat we student verpleegkundige zijn vanuit Nederland en vroegen of er een mogelijkheid was voor een rondleiding. De man vond het super leuk dat wij langs kwamen want als er studenten uit een ander land komen gaan ze eigenlijk nooit naar het mortuarium (alleen wij zijn daar gek genoeg voor).

 Mortuarium man (Richard) en ik!

Toen begon de rondleiding. Er zijn 2 verschillende huisjes, de eerste waar we naar toe gingen was het oude huisje. Hier is geen koeling…. Het is een kamer met ongeveer 9 ijzeren bedden, zonder matras.

Op elk bed liggen ongeveer 3 lichamen met een klein soort van dekentje over hun heen. En de geur was echt niet normaal, niet uit te leggen. Toen gingen we naar de 2^e kamer, deze is nieuwer en er zijn 4 grote koelingen waar een, hoe kan ik het uitleggen, als je naar de bakker gaat liggen de broden altijd op van die karren. Deze karren staan dus in zo een koeling en daar liggen dan ongeveer 12 lichamen op. Mannen liggen bij de mannen en vrouwen bij de vrouwen. In deze kamer staat ook een tafel waar als de doodsoorzaak niet zeker is de lichamen open gemaakt worden om de oorzaak te vinden. Als dit een keer gebeurt dan belt de mortuarium man ons en kunnen we zien hoe ze dat doen.

    

Nieuwe gebouw met de 4 koelingen.

Toen donderdag werden we gebeld door de mortuarium man of we konden komen want ze gingen de lichamen balsemen, ik wist niet wat ik hiervan moest verwachten maar het was zeker niet wat ik in mijn hoofd had. Ik dacht dat ze de buitenkant van de lichamen gingen balsemen met iets maar dat was niet het geval. Iets onder de bikinilijn maken ze een opening (ja ze snijden hots het lichaam open zonder genade) en zoeken (graaien) ze naar de slagader, dan stoppen ze hier een slang in. Dan laten ze ongeveer 5 liter vocht in het lichaam lopen zodat het lichaam van binnen uit opdroogt en niet verrot. Dit is omdat veel lichamen pas laat worden opgehaald door de familie, soms pas na 4 weken. Er is vaak geen geld voor een begrafenis dus moet de familie eerst aan geld komen. Dit doen ze vaak door feesten te geven waar mensen een bijdrage voor moeten geven om binnen te komen, of ze vragen geld aan collega’s en of vrienden. Veel lichamen liggen ook niet op een koeling dus dat is ook niet erg fris. Ik vond het erg heftig om naar die afdeling te gaan maar wel weer leerzaam.

10, 11 en 12 oktober (vrijdag, zaterdag en zondag)

Weer een relaxt weekend, boodschappen doen (dit duurt hier ongeveer al een halve dag), en weer heerlijk gezwommen en genoten van de zon hier.

13, 14 en 15 oktober ( maandag, dinsdag en woensdag )

De laatste werkweek voor mam en pap komen!!! En zoals iedereen waarschijnlijk al had verwacht waren er op maandag week 0 bevallingen hahhaaa.

Dinsdag was een erg bijzondere dag, ik heb onder begeleiding van een arts een bevalling begeleid! Ik stond met de arts te kletsen toen de moeder binnen kwam lopen, de arts zegt tegen mij : trek een short aan en kom me helpen met de bevalling. Eerst vond ik het behoorlijk spannend maar het was een super aardige arts en ze hielp me super goed. We stonden er helemaal klaar voor en ja toen begon het echte werk, ik met watten het perineum ondersteunen (stukje huid tussen vagina en anus). Dit moet je doen omdat de moeder anders sneller uitscheurt. Toen na een aantal keer persen kwam het hooft van de baby tevoorschijn, aaah spannend. Als het hooft er uit is moet je direct de mond en neus schoonvegen van de baby en je moet checken of de navelsteng van de baby niet om de nek zit. Dan moet je even wachten en kijken welke richting de baby opdraait als het verder naar buiten komt. Daarna help je de baby om verder naar buiten te komen en voor je het weet is de baby er uit. Dan leg je de baby op de buik van de moeder en droog je de baby goed af, nu komt het knippen van de navelsteng. Je doet de navelstrengklip om de navelstreng en aan de andere kant doe je een kocher, tussen deze twee knip je de navelstreng door. Als dit allenmaal gebeurt is laat je het geslacht van de baby aan de moeder zien en dan gaat de baby naar een warmte lamp waar een andere vpk, de baby weegt en een naambandje om doet en er voor zorgt dat het goed gaat met de baby. Nu komt het nare gedeelde, de placenta van de moeder naar buiten escorteren. De kocher die nog om de navelsteng zit laat je zitten anders kan de moeder veel bloed verliezen, dan trek je heel zacht aan de navelstreng en druk je op de buik van de moeder om dit proces te helpen. Na een tijdje komt de placenta naar buiten. Hier in Kenia gooien ze hem dan hup de prullenbak in. Nu denk je bah een prullenbak ja het is echt maar ze hebben wel een speciale prullenbak dus maak je geen zorgen het gaat allenmaal volgens protocol! :p

  –> De baby die ik op de wereld heb gebracht! Bijzonder!!!

Woensdag ging ik kijken bij 2 keizersnede ‘s. De eerste heb ik gekeken en bij de 2^e mocht ik de baby aannemen van de arts, de baby goed afdrogen en dan als het goed gaat met de baby (wat het ging ) terug naar de afdeling brengen. De keizersnede ‘s waren allebei gepland dus het ging heel rustig. Ik heb eerder in mijn blog al meer verteld over de keizersnede dus ga niet weer alles vertellen hahaa, dat word het wel heel lang. Deze keer kwam de moeder later binnen dus kon ik wat foto’s maken van de operatiekamer!

 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24 ,25 en 26 oktober (do, vrij, za, zo, ma, di, wo, do, vrij, za en zo)

Jullie zullen misschien denken jemig wat een hoop dagen bij elkaar, is ook zo maar deze week waren madre en vadre hier in Kenia!!!

Ik had aan het begin van mijn reis nooit verwacht dat ik hier nu nog zou zijn maar ben intens blij dat ik heb doorgezet en ben ook trots op mezelf! Ik ga proberen nu niet te veel tekst gebruiken want dan word het wel een heeeeel lang verhaal hahaa.

Donderdag is de vakantie begonnen, nog de laatste dingen voor de komst van mam en pap geregeld en nu zijn ze er bijna!

Vrijdag kwamen mam en pap aan op Kisumu airport, oow wat was ik gelukkig dat ze er waren. Stond al te huilen toen ik ze nog niet eens zag hahaa. Toen kwamen ze door de poortjes lopen en het was zo fijn ze te zien, we werden opgehaald door de taxi en gingen naar mijn huisje. Mijn keniaanse buurvrouw is 4 weekjes naar Nederland dus we konden in haar huisje slapen, super! Die avond heb ik heerlijk ugali gemaakt met skumawiki en ei (in een van mijn vorige blogs kan je hier een foto van zien) dit vonden ze smullen hahahaa.

Zaterdag heb ik een toer door het ziekenhuis gegeven waar ik werk, dat vond ik erg bijzonder. We kregen (door mijn top collega’s) een toer door de nbu (new born unit) en Maturnity erg bijzonder! Ik heb ze ook een toer gegeven door de rest van het ziekenhuis maar we zijn niet overal naar binnen geweest want dat was niet de bedoeling (privacy).

Toen zijn we in de middag naar dunga hill camp geweest om het top uitzicht te bekijken over het meer.

 –> Richting Dunga Hill camp.

Zondag heb ik mam pap en Loes getrakteerd op een boottocht over Lake Victoria, erg mooi, veel gezien en ook 3 hippo’s! Daarna hebben we lekker aan het zwembad gelegen en heerlijk gegeten!

  

–> De Hippo!!!

–> Vissersdorpje

We waren aan het varen en de bootman stopt bij de bosjes, komt deze man er uit lopen, ik wist niet wat ons overkwam het was te bizar! we kochten 2 houten stokken bij hem en de bootman legde uit dat het suiker stengels waren, als je de buitenkant er af haalt kan je er op kouwe en dan smaakt het naar suiker. mmmjammie!

Maandag begon de trip naar de masai mara (natuurpark)! Eerst gingen we 6 uur in een bus, wat een hobbels! En toen werden we opgehaald door rafael onze toer gids. We moesten toen nog 2 uur rijden naar het huisje waar we gingen verblijven. Deze rit was echt niet normaal wat een stof en hobbels, we waren gesloopt toen we aankwamen. We reden een soort dorpje in en we dachten woow waar zijn we nu beland. Toen kwamen we bij ons gasthuis aan, dit was erg netjes, mooi en het eten was lekker maar het beste was dat ik een warme douche had! Dit was al 7 weken geleden dus was erg genieten! Voor het eten gingen we nog naar het masai dorp (hier wonen de masai mensen). Dit was ook weer een hele ervaring, pap en ik gingen met ze springen ( hoe hoger de mannen springen hoe minder koeien ze hoeven te betalen voor de vrouwen) en we zijn in een van de huisjes geweest. Het regende die avond behoorlijk dus ze zeiden, kom anders overmorgen nog terug dan laten we jullie nog meer zien! Toen gingen we lekker eten, slapen en douchen.

         In een huisje van de masai mensen.

Dinsdag hadden we de safari! Woow wat was dat gaaf zo veel gezien en meegemaakt, van 7 uur s’ ochtend tot ongeveer half 6 s’ avonds door het park getoerd, we hebben nog vastgezeten met de auto. Toen we vastzaten met de auto werd er ongeveer 20 meter naast ons door 2 leeuwen een cheeta dood gemaakt. Spannend! Gelukkig kwamen we snel weer los, we werden geholpen door andere gidsen, zelf mochten we namelijk niet de auto uit.

 Even een foto toen we vast zaten hahahaa!         

Hier steken elk jaar miljoenen gnoes over, ze overleven het niet allemaal zoals je ziet.

   Dit was de grens tussen Kenia en Tanzania, ja ook in Tanzania geweest!

 

Toen gingen we wandelen bij de rivier! Wel bewapend want alle dieren komen hier ook lekker drinken!

      Een cheeta met 5 baby’s!!!

Woensdag gingen we om 6 uur in de ochtend een wandeling maken om de zonsopgang te zien, we werden begeleid door William een masai man. Erg bijzonder! 

  Samen met William!

Daarna gingen we nog even naar het dorp.

 Even een geit onvruchtbaar maken……  Tikken met een eizeren bol op de nootjes van de geit.

 Pap ging vuur maken ( nahja hij heeft het geprobeerd).  Love you!

Na het dorp gingen we door naar hells gate (natuurpark waar je tussen de dieren kan fietsen en een wandeltocht kan maken in een gorge) na een lange tocht kwamen we aan bij het hotel, woow wat was dit mooi! Het eten was zoo lekker we kregen 4 gangen en alles wat ze serveerde was huisgemaakt, ook de sappen mmmmmm.

Donderdag gingen we naar hells gate, dit was echt heel mooi en leuk! We hebben gefietst naar de gorge, dit is een plek waar het water al heeeeeel veel jaren een soort gat maakt! Heel bijzonder om te zien!

            

         

            Dit was in de Gorge.

Na hells gate gingen we door naar nakuru, hier hebben we geslapen op een prachtige plek, in een soort huis tenten sliepen we aan de rand van een krater wouw!

  Wouw!!  

Vrijdag gingen we terug naar kisumu.

Zaterdag en zondag was het super lekker weer en heb ik met mam en pap nog heerlijk vakantie gevierd aan het zwembad! We zijn ook nog naar de masia markt hier geweest en hebben een hoop leuke spulletjes gekocht! Toen was het alweer zondag avond en gingen mam en pap weer terug naar huis, niet leuk!

    Hahahaa pap met 2 giraffen!

 27, 28, 29 en 30 oktober. (maandag, dinsdag, woensdag en donderdag)

Vandaag zijn mam en pap echt weg, is wel weer even wennen hoor, maar gaat gelukkig heel goed.

De laatste stage week op Maturnity al weer, tijd gaat snel! Deze week 7 bevallingen bijgewoond was weer erg bijzonder! Een van de baby’tjes wat te vroeg geboren en ging naar de nbu, het woog maar 1600 gram, klein!

De laatste week van mij stage ga ik niet meer naar de kinderafdeling maar ga ik elke dag iets anders doen, 1 dag 1^e hulp, 1 dag gipskamer, 1 dag operatie kamer en 1 dag x ray. Er zijn zoveel verschillende afdelingen en in 15 weken kan je niet alles bekijken dus dacht ik doe er een paar nog een dagje!

Nu is mijn blog klaar hoor hihii. Hoop dat jullie het leuk vonden!

Groetjes Femke!

Niko salama ( Het gaat goed, ik ben veilig!)

Weer weken vol ervaringen!

De dagen zijn hier zo voorbij (dat is een goed teken want dan heb ik het leuk!) deze 2 weken heb ik weer stage gelopen op de NBU (new born unit) het was weer een week vol ervaringen en gebeurtenissen! Aankomende week is mijn laatste week daar alweer en dan ga ik naar de bevallingen!!! Ik heb nu ook mijn planning die staat hieronder!

Ik loop totaal 14 weken stage,

NBU                4 weken         (baby’s die te vroeg geboren zijn of problemen hebben)
…………….01/09/2014 tot 25/09/2014

Maternity      3 weken         (bevallingen)
……………29/09/2014 tot 16/10/2014

Vakantie        1 week           (Mam en pap komen!)
……………16/10/2014 tot 26/10/2014

Maternity      1 week           (bevallingen)
……………27/10/2014 tot 30/10/2014

MCH            2 weken         (consultatie bureau en vaccinaties kinderen)
……………03/11/2014 tot 13/11/2014

Paediatric     4 weken         (kinderafdeling 0/12 jaar)                                                                                                ……………17/11/2014 tot 26/11/2014

Ik ga gewoon door waar ik ben geëindigd!

6 en 7 september (weekend)

Dit weekend was ook weer zo voorbij het gaat zo snel! We zijn naar de markt geweest dat is ook een hele ervaring hahahaa.   Je kan er wel erg lekkere dingen kopen, veel groente,fruit, kruiden en heel veel gefrituurde vissen ( plus gratis vliegen) we kopen vooral ons groente en fruit op de markt en als we vlees of vis willen kopen we dat bij de supermarkt. Er is hier niet zo veel vlees,wel veel levers en vlees wat gemalen is met bot en al dus dat slaan we even over :p.    

Zondag zijn we naar Dunga Hill Camp geweest dit is een bar-restaurant-camping. Je hebt hier prachtig uitzicht over lake Victoria en je kan hier erg gezellig zitten om wat te drinken, deze zondag was er dit —}  

Was erg leuk om heen te gaan en de kinderen speelden erg leuk! Er was een man die het sprookje aan het vertellen was en de kinderen speelde het na.

 8 t/m 12 september (maandag, dinsdag, woensdag en donderdag)

2^e week stage ging vandaag van start, en ik heb vandaag een foto gemaakt waar ik uren naar kan kijken, ik vond het zo bijzonder om deze foto te maken en toen ik hem s ‘avonds weer bekeek bedacht ik me hoe bijzonder het is dat ik met zulke kleine baby’tjes mag werken en dat ik hier in Kenia mag zijn, leren en ervaren. Het word steeds leuker op de afdeling en ik merk dat ik ook meer leer hoe de Kenianen werken.

   Dit is de foto, het was zo een klein handje!

Deze week mocht ik medicijnen geven en ze klaar maken, dat vond ik wel even spannend want de baby’jes zijn zo fragiel dat je geen fouten moet maken (met medicijnen natuurlijk nooit!). Het geven van de medicijnen gaat door een waaknaald die de arts bij de baby’s zet, dit gaat erg lastig omdat de aders erg klein zijn en je kan de aders niet zo goed zien liggen.

Ik vind het best heftig om te zien hoe een arts een waaknaald plaatst omdat, de arts bind het armpje af met een elastiekje en dan gaat die zoeken en prikken. Het prikken lukt vaak de eerst 6 keer niet en dan vind die misschien een plek waar het gelukt is. Soms prikken ze echt te vaak en dan vind ik het zo naar om naar te kijken, moet je in Nederland niet proberen. Als het naaldje dat zit blijft het vaak niet lang zitten omdat de baby’tjes het er vaak uittrekken of hij zit verstopt. Dan begint het weer opnieuw.

Ik vind het super leuk dat mijn collega’s ook heel erg geïnteresseerd zijn hoe het in Nederland gaat maar soms vind ik dat ook lastig omdat je dan echt merkt hoe goed we het hebben in Nederland en niet alleen in de zorg maar met alles.

Bijvoorbeeld veilig zijn en je veilig voelen hier kan ik na 10 uur niet meer over straat lopen en moet ik met een taxi gaan, dat is in Nederland helemaal niet dan kan ik om 4 uur s’ nachts nog over straat fietsen alleen. Eerst dacht ik dat ik niet meer over straat kon omdat ik blank ben, dat brengt ook wel meer gevaren met zich mee maar de Keniaanse vouwen gaan dan ook niet meer over straat omdat het niet veilig genoeg is.

Hierom zijn de diensten in het ziekenhuis ook zo bizar, een nachtdienst is van 18:30 tot 07:30 dat is dus 13 uur!!! En dat is alleen omdat het niet veilig genoeg is! oow en de schoonmaakster werkt 12 dagen achter elkaar en heeft dan 2 daagjes vrij woow!

Er is een arts op de afdeling die altijd heel geïnteresseerd is in hoe we de dingen doen in Nederland en hoe hij het hier zou kunnen veranderen, nou is het jammer dat ik in Nederland niet op een NBU afdeling heb gewerkt dan had ik hem meer kunnen vertellen maar toch kan ik hem dingen leren. Maar ik heb hem toch iets kunnen leren! Het vastmaken van een neus maag sonde! Ze zijn er blij mee en blijven de nieuwe methode gebruiken want nu blijven de neusmaagsondes veel langer zitten. Eerst vielen ze er dezelfde dag nog uit maar nu niet meer joepie!

13 en 14 September (Weekend)

Dit weekend heb ik gezellig bij sarah gegeten en we hebben het over de safari gehad die ik jaaaaaa……….. met mam en pap ga maken!!! Ze komen 17 oktober en zijn hier tot 26 oktober! Ik heb daar zo veel zin in, het ziekenhuis laten zien, laten zien hoe ik hier leef en hoe Kisumu is, natuurlijk de safari, en nog veel meer dingen! Pap en mam hebben er als het goed is ook veel zin in dus dat is mooi! Het is wel heel heel heel heeeeel erg jammer dat anke niet kan komen want die zit in het te gekke Amerika! Ik mis annie wel mega erg maar ik vind het fijn om te horen en te lezen (op haar top blog!) dat het goed met haar gaat en dat ze een super tijd heeft met heel veel vrienden en vriendinnen! Ik ben echt trots op mijn top zusje!

Ook gezellig met mick, puck, sem, dino, esther, mam en pap gefacetimed, oowja en met anke haha. Anke was op de ene ipad en ik op een telefoon.

15 tot 19 september (maandag, dinsdag, woensdag en donderdag)

Deze week (stage week 3 alweer) heb ik weer veel dingen mee gemaakt waar ook veel zielige dingen tussen zaten. De baby’tjes worden natuurlijk niet naar de NBU gebracht omdat het gezonde baby’s zijn maar omdat het niet goed gaat en dan verlies je soms ook baby’tjes. Er kwam bijvoorbeeld een baby binnen die te lang vast had gezeten in het geboortekanaal en hierdoor zonder zuurstof heeft gezeten. Nu heeft het baby’tje heel veel stuiptrekkingen en een gilletje alsof hij gemarteld word, het gaat echt door merg een been! Zo zielig om te zien, de moeder is ook nog te zwak om naar de baby te komen dus zorgen wij (de verpleegkundige) nu tijdelijk voor het baby’tje.

Donderdag ging een verpleegkundige de moeders les geven over borstvoeding dat vond ik echt goed want dat doen ze hier heel weinig. De moeders doen maar wat heb ik vaak het idee, ik weet niet of dat klopt want misschien krijgen ze wel voorlichting op maternity maar dat zullen we over een weekje zien. Want volgende week is al mijn laatste week bij de NBU en dan ga ik door naar maternity.

Deze week mocht ik ook infusen klaar maken en weer de medicijnen klaar maken en geven dat was wel echt leuk. Je krijgt daar dan ook steeds meer vertrouwen in!

20 en 21 september (Weekend)

Dit weekend ben ik lekker wezen zwemmen, heerlijk! Zaterdag ging ik zwemmen bij Kibokobay resort, dit is een resort echt 5 minuutjes lopen vanaf mijn huisje en het zwembad ligt aan Lake Victoria. Je hebt daar heel mooi uitzicht en het is lekker rustig.

Zondag ben ik gaan zwemmen bij Kisumu hotel dat is een groot hotel midden is Kisumu zelf, het zwembad is hier groter maar je hebt niet zulk mooi uitzicht als bij Kibokobay resort. Het was wel erg gezellig want ik ging zwemmen met Sharon, zij is hier nu 3 maanden en ze zou al naar huis gaan maar ze heeft het zo leuk dat ze hier nu totaal 6 maanden blijft. Ze gaat ook in December weer naar Nederland.

S’ avonds weer lekker gekookt, ik eet hier heel veel rijst met groente en ei hahaa maar ik vind het echt lekker! Zondag avond heb ik een mega hamburger met brood op mmmm, had echt al lang geen vlees op. Ik eet hier denk ik 1 keer in de week vlees, dat was even afkicken. Ik had lekker bruin brood gevonden dus dat was ook genieten! Ik lunch hier met fruit dus eet eigenlijk nooit brood. Ontbijten doe ik lekker met yoghurt en muesli.

    MMMMMMMMMMMM.

22 tot 25 september (maandag, dinsdag, woensdag en donderdag)

Week 4 stage en de laatste week op de NBU wel erg jammer maar heb ook heel veel zin om naar maternity te gaan en te zien wat ik daar allenmaal mee ga maken. Het is ook wel spannend om daar heen te gaan, een bevalling is volgens mij best heftig en dan ga ik mijn eerste hier in Kenia mee maken!

Deze week was er weer iets gebeurt wat ik zo heftig en zielig vond. Er was in de ochtend een baby geboren die naar ons gebracht was. Het baby’tje was te vroeg geboren en woog maar 1,2 kilo! Maar hij deed het heel erg goed! De moeder kwam kijken en ging toen weer weg, wij dachten terug naar de maternity want daar verblijven alle moeders. Dit was niet het geval de moeder was weg gegaan, weg van het ziekenhuis en weg van haar baby. We wisten ook niet of we de juiste naam hadden omdat ze geen identificatie had. Dus de baby was nu een wees en de verpleegkundige gingen voor de baby zorgen. Als ze de moeder niet terug konden vinden of als ze niet terug zou komen zou de baby als het gezond was, naar een weeshuis gaan of geadopteerd worden.

Iedereen was op zoek naar de moeder en de volgende dag was ze gelukkig weer gevonden! Waarom de moeder weg was gegaan is nooit duidelijk geworden maar het is erg fijn dat ze er weer is en ze zorgt goed voor het baby’tje!

Er was ook een baby’tje die een bloed transfusie nodig had, vond ik zo interessant om te zien. Het baby’tje was erg witjes en na de transfusie zag je dat de baby steeds meer kleur kreeg en zich steeds beter ging voelen. Ze geven het bloed gewoon door dezelfde waaknaald waar ze ook alle medicatie door geven.

Deze week heb ik ook voor het eerst zelf ugali gemaakt, dit is maispap maar het is echt wel lekker, met groente en ei. Ik neem wat meel mee naar Nederland denk ik dus wie wil proeven kan in December langs komen en dan zal ik het maken!

Haahaa ziet er matig uit maar ik vind het echt wel lekker! Had de helft van  de boontjes al op maar moest toch een foto hebben!

Ik aan mijn collega’s vragen hoe je het moet maken want ik had het 1 keer op maar nog nooit gezien hoe je het maakt dus had geen idee hahaha. Hun lachen en ze vonden het echt raar dat ik het niet kenden, iedereen eet het hier. Hun uitleg geven en ze dachten nou dat gaat nooit lukken maar het was gewoon gelukt! De volgende dag liet ik een foto zien en ze waren mega trots op me (blij!).

Het is zo leuk als je dingen wil leren en doen vanuit hun cultuur en het daar met hun over hebt krijgen ze direct een soort van meer respect voor je. Ze respecteren het heel erg als je hun levensstijl wil leren kennen en niet blijft hangen in wat je zelf al kunt en kent. Maar hun zijn ook heel nieuwsgierig hoe het in Nederland gaat en hoe ik de dingen doe. Ik vetelde dat eigenlijk iedereen wel een wasmachine heeft en dat vonden ze echt zo bijzonder, terwijl dat in Nederland eigenlijk normaal is. Dan ga je daar echt over na denken want het is niet normaal dat sommige mensen heel veel hebben en sommige mensen bijna niets, gaat dan niet over de wasmachine maar over alles. Iedereen is gelijk maar je krijgt niet overal dezelfde kansen en dat is echt oneerlijk eigenlijk!

Woow wat kan het hier hard regenen en onweren, het voordeel daarvan is dat er niet zo veel stof meer is maar het nadeel is dat er veel kikkers in ons huis komen, en de salamanders vinden ons huisje ook erg prettig hahaha. We hebben nu een kikkermok om de kikkers naar buiten te brengen. Je went hier aan alles. Gelukkig nog geen spinnen en kakkerlakken in het huisje gehad! (afkloppen)

Ik hoop dat jullie het weer leuk vonden om te lezen hoe mijn leven nu is! Ik zal mijn volgende blog weer iets sneller doen maar jullie kennen mij en ik ben niet zo van het typen hahhaaa. Maar vind het wel erg leuk om mijn ervaringen met jullie te delen!

Volgende week ga ik naar Maternity dus daar ga ik vast veel meemaken. Dan hebben jullie weer nieuw leesvoer!

Groetjes uit Kenia!

Dit was week 1 alweer!

Hierbij vertel ik vast dat het vrij veel is maar ik maak ook zo veel mee!!!

Jemig wat een week, het was heftig, mooi, een droom, soms naar, maar vooral zo bijzonder. Alles wat ik hier mee maak maakt zo een grote indruk en ik moet s’avonds echt denken woow wat heb je vandaag allemaal gedaan en besef je je wel hoe bijzonder dat is. Ik heb momenten dat ik dat niet besef en dat ik denk wat doen ik hier vooral mijn verjaardag vond ik erg naar, ik hou heel erg van bij vrienden en familie zijn en als je jarig bent dan hoort dat er bij! Dat het dan in de avond gezellig druk is door al de familie en vrienden.

 2 september:

Mijn verjaardag! Wat een heftige dag, ik miste iedereen heel erg die dag. Ik had internet gekocht om te facetime en dat lukte niet dus daar baalde ik ook van maar het is allenmaal goed gekomen, heb mam en pap gesproken en dat vond ik erg fijn! Het was ook een hele bijzondere indrukwekkende dag, Loes en ik kregen een rondleiding door het ziekenhuis ( wat is dat groot zeg).

We hadden de dag ervoor een introductie gekregen bij het ziekenhuis en hadden te horen gekregen dat we zelf mochten kiezen wat we graag wilde doen.

We werden rondgeleid door Millesent, zij werkt zelf op de eerste hulp maar daar was het even rustig dus had ze tijd voor ons, een mega lieve vrouw en ze komt nog langs onze afdelingen om te kijken of alles echt goed gaat! Ze heeft ook gevraagd of we me gaan naar de kerk en dat gaan we volgende week zaterdag doen!

Na de rondleiding moesten we beslissen naar welke afdeling we die dag wilde gaan en op de afdeling waar je die dag heen ging begon ook je stage dus het was nog best een moeilijke beslissing. Alle afdelingen leken mij zo leuk en iedereen was heel aardig, Ik heb toen toch gekozen voor de afdeling NBU, new born unit hier liggen baby’tjes die problemen hebben na de geboorte of baby’tjes die te vroeg geboren zijn, HEFTIG!

Er werd vandaag ook een baby’tje binnen gebracht die net geboren was, het ging heel slecht met de baby omdat de baby 18 uur in de bekken van de moeder klem had gezeten! De moeder had geen vervoer naar het ziekenhuis en daarom heeft dat enorm lang geduurd , toen de moeder uiteindelijk in het ziekenhuis aankwam moest de baby eerst omhoog geduwd worden omdat de baby met een keizersnede gehaald moest worden en het al te diep zat! Ik vond het zo bizar dat er geen vervoer was voor de moeder in Nederland kan je zoiets echt niet bedenken.

Het gaat heel slecht met de baby, de baby ademt heel raar en heeft waarschijnlijk ernstige hersenbeschadiging. Ik vond het zo bijzonder dat ik het mocht mee maken dat er op mijn verjaardag een net geboren kindje binnen kwam.

Toen ik thuis kwam van de 1e stage dag moest ik alles echt even verwerken ik had zo veel indrukken! Toen gingen we als verjaardagsmaal pannenkoeken bakken en de buurvrouw kwam ook gezellig eten! Ze vinden het hier heel raar dat we pannenkoeken als avondeten eten, voor hun is dat een ontbijt hahahaha.

Hieronder zie je wat foto’s van de afdeling waar ik nu stage loop:

 Dit is het kantoor.

Er zijn 2 van zulke kamers, voor de baby’s. Er staan in totaal 5 couveuses en 3 bedjes, in elke couveuse liggen ongeveer 2 of 3 baby’s (dat past makkelijk omdat de baby’s zo klein zijn).

 

  Hier zitten de moeders als de de baby’s voeden.

3 september:

De 2e stage dag, we hadden in de ochtend een afspraak om onze planning te maken, naar welke afdeling we wilde gaan en voor hoe lang. Bij mij is er uit gekomen:

4 weken, NBU (new born unit)

4 weken op de afdeling waar bevallingen zijn,

4 weken op de kinder afdeling (kinderen van 0-12 jaar)

2 weken op de MCH (hier moeten kinderen van 0-5 iedere maand komen om zich te laten wegen en te laten meten, de kinderen krijgen hier ook hun vaccinaties)

Maandag kunnen we onze planning ophalen en weet ik wanneer ik naar welke afdeling ga.

Toen begon dag 2 van mijn stage op de NBU, het is zo bijzonder om met zulke kleine baby’s te mogen werken en je maakt ook veel mee. De moeders doen heel veel op de afdeling eigenlijk alles wel zoals, elke 3 uur voeding geven, als een baby’tje huilt word de moeder geroepen en zij moet het baby’tje dan verzorgen, als een baby plast of poept ruimen de moeders het op. Als verpleegkundige doe je medicijnen geven, de controles, rapporteren hoe het gaat en goed op de baby’tjes en moeders letten. Er lopen ook 2 artsen vooral in de ochtend en die doen dingen zoals neus maag sondes inbrengen.

Ik was natuurlijk ook erg benieuwd hoe het met de baby ging die op mijn verjaardag geboren was, maar het ging nog niet veel beter. De moeder is ook nog te zwak om naar de baby te komen dus zorgen de verpleegsters nu voor de baby.

4 september,

Alweer dag drie op stage, ik leer mijn collega’s steeds beter kennen en begrijp ook steeds meer wat de taken voor de verpleegkundige zijn. De moeders vinden mij ook minder raar dan dag 1 en ik klets nu ook gezellig met ze, dat ik echt een stuk fijner werken want als ik iets aan ze moet vragen reageren ze normaal en denken ze niet wie is dat en waarom is ze hier. Het is zo anders om hier te werken je kunt het niet met Nederland vergelijken!

Er kwam vandaag een baby’tje binnen van 650 gram, zo klein! De baby ademde niet en moest gereanimeerd en beademt worden, na een tijdje reanimeren had de baby een hartslag maar deze was nog zeer zwak. We hielden de baby goed in de gaten maar het ging nog steeds erg slecht soms stopte het hartje er mee en moest de baby weer gereanimeerd worden, na 3 uur overleed het baby’tje dat vond ik zo heftig. De vader kwam een een uur later naar de afdeling om het baby’tje te zien en hij moest beslissen wat er verder ging gebeuren met het kindje, of het mee naar huis ging of dat het naar het mortuarium ging. De moeder was nog te zwak om langs te komen.

Er kwam ook een baby’tje binnen die moeite had met ademen, de baby had lang vastgezeten in de bekken van de moeder. We gaven de baby zuurstof en het ging steeds beter, aan het eind van de dag deed de baby zelfs zijn ogen open en het hoefde niet meer in de couveuse te liggen. Het baby’tje was niet te vroeg geboren en had een goed gewicht dus het was wat sterker dan de te vroeg geboren baby’tjes.

De baby’s krijgen op de afdeling nog geen eigen naam, pas als de baby’s naar huis mogen geven de ouders hun een naar. Op de afdeling heten ze Baby plus de naam van de moeder.

Op de afdeling moeten we een blauwe jas aan en we moeten slippers van daar aan om de baby’tjes te beschermen.

        

 

5 september,

Vandaag was ik lekker vrij, regent het natuurlijk de hele dag! Gelukkig kon in in de ochtend lekker een was doen. Toen klaarde het in de avond weer op en we gingen we gezellig een drankje doen! We zijn naar een plek geweest wat rooftop hill heet, het is een soort kroeg, clubje op het dak van een gebouw. Het was echt heel gezellig! Wat dansen de afrikanen super soepel zeg, dat moet ik nog even leren maar dat gaat wel goed komen! ( denk ik ). Ik was daar samen met Loes, mijn buurvrouw Julie en nog een andere Nederlandse student die hier ook stage loopt (niet in het ziekenhuis) dus dat was erg leuk! Als je hier gaat stappen kent iedereen iedereen ook al ken je ze niet, ze dansen met iedereen en iedereen is mega aardig!

 

 

Dit moet ik ook nog even zeggen:

Wat een hoop verschillende dieren heb je hier zeg! Er zijn hier heel veel kippen, koeien, hagedissen, kikkers, vogels en nog veel meer! We zijn hier soms net een dierentuin waarbij Loes en ik de dieren zijn, er zijn heel veel kinderen die uit het dorp komen en dan willen ze graag kijken wat je aan het doen bent. ze blijven gewoon staan en kijken dan hahahaaa

Zoals jullie horen maak ik zo veel mee dus er zal snel weer een nieuw blog komen met hopelijk heel veel nieuwe ervaringen!

Veilig aangekomen!!

Hallo iedereen!      

          

Ik ben veilig aangekomen in het bizarre kisumu. Het is nu dag drie hier en ik heb al zo veel meegemaakt. Er zijn zo veel indrukken die ik tot me moet nemen maar dat gaat steeds beter! De eerste dag had ik er heel veel moeite mee en dacht ik neeeeee ik ga morgen weer naar huis maar Loes heeft me hier goed doorheen geholpen en ze zij morgen als je geslapen hebt word het vast beter. Als je op een gegeven moment een ritme krijgt ook in het ziekenhuis dan voel je je lekkerder. Ik voel me nu al een stuk beter je leert mensen kennen en je voelt je steeds meer thuis. 

Toen ik aan kwam werd ik opgehaald vanaf het vliegveld en naar mijn appartement gebracht, het appartement is mooi en het is er rustig. Het zit midden in een dorpje dus er gebeurt altijd wel iets! Dat is wel leuk! Ik deel het huisje samen met Loes (mijn reis buddy) en dat gaat erg goed. We hebben allebei onze eigen kamen en dat is wel lekker want dan heb je soms even tijd voor jezelf, hieronder zie je wat foto’s van het huisje, de douche is koud dat is wel even wennen maar ook wel heel verfrissend! 

    

We hebben ook al bezoek gehad! Deze jongen kwam aan lopen en was benieuwd wie wij waren en wat wij hier deden, hij wou graag binnen komen en speelde een spelletje op de telefoon van Loes.

                

 

We hebben een Nederlandse buurvrouw die heet Lotte en zij woont samen met een super aardige keniaanse vrouw Julia, zij werkt op een ander project maar is ook een soort moeder voor ons, je kan daar elke avond voor 2 euro eten en ze doet de was voor 4 euro maar dit doen we tot nu toe nog allemaal zelf. Lotte gaat woensdag weer naar huis dat is wel jammer maar er zijn hier meer Nederlandse mensen die we hebben leren kennen. 

De kippen en koeien lopen gewoon door de tuin dat is te grappig zit ik even niets te doen schrik ik me rot door een koe! 

Vlak bij ons huisje zit Lake Victoria, dit is ongeveer 5 min lopen dus dat is leuk, er zit daar ook een resort waar we kunnen gaan zwemmen en dan kijk je uit op Lake Victoria waar veel nijlpaarden schijnen te zijn (nog niet gezien).

Op dag 2 heb ik mijn begeleider ontmoet ‘Sarah’, ze kwam samen met haar dochtertje ( 4weken) en met haar man. Sarah is Nederlands en ze woont hier samen met haar Keniaanse man. Sarah is super aardig en behulpzaam en haar man helpt ons ook met alles!

Dinsdag gaan we naar het ziekenhuis en daar ben ik zo benieuwd naar! We krijgen dan te horen waar we kunnen werken en kunnen met hun overleggen wat ons leuk lijkt, waarschijnlijk ga ik in 15 weken allemaal verschillende afdelingen rond zodat ik van veel wat kan leren. 

Jullie zullen snel weer wat van me horen!

Xxxx